La douce France*

We zouden het graag eens met u hebben over Frankrijk. Een dichte buur die we vooral kennen van de Tour de France, pittoreske plaatjes, lekker eten en rode wijn maar ook van terroristische aanslagen, rumoerige voorsteden en andere malheuren. En beleggingen? Hoewel we allemaal de grote namen kennen zoals Suez, Total of een gekend automerk zoals Peugeot, zijn we met zijn allen niet echt happig om erin te beleggen. Het water is plots te diep om onze portefeuille te stofferen met Franse aandelen. Voor velen is Euronext Parijs gewoon onbekend terrein.

Onbekend en dus onbemind? Op deze vraag durven we volop ja antwoorden. Veel beleggers houden het liever dicht bij huis want we horen vaak dat ‘hier toch interessante bedrijven en aandelen genoeg zijn’. Dat is natuurlijk wel zo maar de Franse beurs biedt zoveel meer extra (diversificatie)mogelijkheden. Euronext Parijs is immers een paradijs van small- en midcaps. Wist u dat er meer dan 600 kleinere ondernemingen bij onze zuiderburen noteren? Wij geven toe dat we Frankrijk niet direct gelijkstellen met bedrijvigheid, innovatie en ondernemingszin maar we hebben onze mening moeten herzien. Er zijn ondernemingen uit werkelijk elke deelsector van de economie die een vooraanstaande rol spelen.

Momenteel wordt dit Franse small- en midcapsegment volop herontdekt en stroomt het geld toe. Koersstijgingen van enkele tientallen procenten zijn geen uitzondering. De grafiek van de Parijse CAC small- en midcapindex zet deze hernieuwde populariteit in de verf.

Zo’n 10 jaar heeft deze index bijna niets gedaan. Tussen februari 2006 en februari 2016 viel er weinig te rapen. De index had slecht de horizontale rode lijn als richtpunt. Maar midden 2016 kwamen Franse small- en midcaps tot leven en de voorbije maanden is de heropleving, zoals u aan de groene lijn kunt zien, in een stroomversnelling gekomen.

Eigenlijk mag dit niet verbazen want verschillende fenomenen kwamen aan de oppervlakte. De voorbije jaren hebben veel Franse bedrijven verplicht de tering naar de nering moeten zetten: herstructureringen, kostenbesparingen, meer efficiëntie waren de codewoorden. En nu de Franse economie, samen met de Europese (lees: Duitse) economie, een heropleving kent, slagen er veel bedrijven in om voor het eerst in enkele jaren hun omzet weer gevoelig op te krikken. Het hoeft geen betoog dat dit alles een turbo onder de winstontwikkeling heeft gezet en er dus heel wat stijgingspotentieel is voor de beurskoersen.

We kunnen er ook niet naast kijken dat dankzij de verkiezing van Emmanuel Macron tot president er een nieuwe wind door het land waait. Het jaren sluimerend negativisme rond het land en het Franse immobilisme hebben plaats gemaakt voor een golf van optimisme en daadkracht. Velen zijn bereid om weer de handen uit de mouwen te steken en dat straalt op veel zaken af. Kijk maar eens naar de Tour. Voor het eerst in lange tijd bestaat de kans dat een Fransman de Tour wint, de laatste dateert van 1986! Is dat geen teken aan de wand?

En ondanks de opwaartse beweging op de beurs durven we stellen dat deze aandelen niet te duur zijn en het feest dus nog niet voorbij is. Zoals de grafiek hierboven heeft aangetoond, is er een inertie geweest gedurende meer dan 10 jaar. Als er dan terug leven in de brouwerij komt dan is dat meestal zeer spectaculair en niet na enkele maanden al weer voorbij. We gaan ervan uit dat Franse small- en midcaps nog enkele mooie jaren voor de boeg hebben. Dat dit zal gepaard gaan met tijdelijke winstnemingen is evident. Het zal erop aankomen om van deze appelflauwtes gebruik te maken om pareltjes op te pikken en geloof ons, ze liggen voor het oprapen…

*het zoete Frankrijk (wat vrijer vertaald ‘Frankrijk vol met lekkernijen waar het goed leven is’)