Beleggen in grondstoffen 2020

Grondstoffen hebben het in de afgelopen jaren zwaar gehad. Heel zwaar. Een sterke dollar, lage inflatie en recessievrees hebben grondstoffen geen goed gedaan. Dat neemt echter niet weg, dat veel grondstofaandelen momenteel aan hele interessante waarderingen handelen. Beleggen in grondstoffen in 2020? Dat zie ik als een hele mooie kans.

Zo zijn er genoeg grondstofaandelen die momenteel noteren aan absolute discounts. Waarbij we veel kansen zien in de olie- en gassector en de energiesector. Maar daarover straks meer.

Maar eerst… waarom grondstofbeleggen niet voor iedereen geschikt is

Het is een vraag die wij geregeld in de mailbox krijgen: ‘waarom presteert [vul maar een willekeurige grondstof in] al jaren zo belabberd?’. Een andere variant: ‘waarom is de prijs van [vul maar een willekeurige grondstof in] zo gigantisch hard gedaald?’.

Het antwoord op die vragen is vaak een mix van wat grondstofspecifiek nieuws en een karaktertrekje van bijna alle grondstoffen. Vrijwel iedere grondstof handelt namelijk met iets dat we de ‘boom & bust cycle’ noemen.

De ‘boom & bust cycle’ bij grondstoffen

Er is geen sector die zoveel rendement kan opleveren als de grondstofsector. Duizenden procentpunten winst zijn bij grondstofaandelen helemaal niet zo uitzonderlijk. En dat maakt het beleggen in grondstofaandelen zo leuk.

Maar de keerzijde aan de enorme upside wordt al snel duidelijk voor beleggers die niet op tijd winstnemen: harde afstraffingen in de sector zijn een garantie.

Het is voor een grondstofaandeel helemaal niet ongebruikelijk om eerst 200 tot 400% te stijgen, om daarna met 60 tot 80% te dalen en een paar jaar zijwaarts te bewegen. Om uiteindelijk weer met 300% te stijgen.

Cyclisch versus non-cyclisch

Neem een bedrijf zoals Unilever. Het maakt allemaal producten die we dagelijks tot wekelijks gebruiken. Als er een recessie is, zal de vraag naar Unilevers producten wellicht wat afnemen, maar zal die daling beperkt zijn. Recessie of niet: pindakaas blijft iets waar je niet direct op gaat bezuinigen.

Omdat de vraag naar producten van Unilever redelijk constant is, noemen we dat ook wel een niet-cyclisch bedrijf. Een aandeel voor ‘goede huisvaders’ of defensieve beleggers.

Aan de andere kant van dit spectrum, vinden we hele cyclische bedrijven. Dat zijn bedrijven die juist heel erg gevoelig zijn voor vraag en aanbod. Grondstofbedrijven zijn eigenlijk altijd cyclisch.

Voorbeeld: uranium

Uranium is bijvoorbeeld een gigantisch cyclische markt. In de jaren ’90, was er sprake van een bijzonder lange en harde berenmarkt. Die berenmarkt ontstond doordat er overvloed van uranium was, door voorraadopbouw uit voorgaande jaren.

Omdat de uraniumprijs zo laag was, investeerde geen enkele speler nog in nieuwe uranium deposits. Er was simpelweg geen geld om überhaupt nog op zoek te gaan naar nieuwe voorraad.

Om eens aan te geven hoe hard de berenmarkt had toegeslagen: in 2003 kostte het bedrijven $20 per pond om uranium naar boven te halen, terwijl het voor $15 per pond werd verkocht. Miners maakten dus letterlijk verlies op iedere pond uranium die werd verkocht.

U raadt al wat er daarna gebeurde: uraniummijnen gingen failliet. En er werden geen nieuwe geopend. Dit is een klassiek voorbeeld van de ‘bust’ in de ‘boom & bust’. De hele sector sterft voor je ogen uit. En als belegger wil je dat niet meemaken.

Lage prijzen betekenen het einde van een berenmarkt

Het bijzondere is echter, dat lage prijzen vaak het einde betekenen van een berenmarkt. Omdat er geen nieuwe mijnen weer werden geopend, slonk het aanbod langzaam. En na een paar jaar, was er weer een disbalans: te weinig aanbod, maar wel wat meer vraag.

Lage prijzen betekenen het einde van een berenmarkt. En hoge prijzen, het einde van een stierenmarkt.

In ongeveer 3 jaar tijd, verviervoudigde de uraniumprijs en begonnen mijnbouwers weer gretig te investeren in nieuwe projecten. Terwijl er in 2003 nog zo’n 2,5 miljoen dollar was uitgegeven aan exploratie, was dit in 2007 toegenomen tot bijna 140 miljoen dollar.

In nog geen 4 jaar tijd, stegen de uitgaven aan nieuwe uraniuminvesteringen met meer dan 5000%. Het klassieke voorbeeld van de ‘boom’ in de boom & bust cyclus. Uranium steeg in die periode van ongeveer $10 per pond naar $140 per pond.

De beweging heeft heel veel miljonairs gemaakt. Sommige uraniumaandelen stegen van nog geen 5 cent naar 7,5 dollar. Dat zijn bewegingen, die een Unilever nooit zal maken in 3 of 4 jaar tijd. Maar in de grondstofsector, kan het wel. Dat is het leuke aan dit soort hele cyclische bedrijven.

De hele cyclus begon natuurlijk opnieuw. Nadat de investeringen in de sector met 5000% stegen, was er ineens weer overaanbod en daalde de prijzen. Boom & Bust. En dan weer opnieuw.

Beleggen in grondstoffen in 2020: stap in op de ‘bust’

Het einde van een stierenmarkt in grondstoffen, ontstaat altijd door hoge grondstofprijzen. In de periode van 2004 tot en met 2007, kwamen er honderden uraniumbedrijven de markt op, om een graantje mee te pikken van de dure uraniumprijs. En dat is absoluut niet ongewoon in de grondstofsector.

Maar, zoals het verhaal bij uranium al heeft geleerd: wie tijdens de periode ná de bust instapt, pakt ook weer een ‘boom’ mee. Natuurlijk klinkt dat allemaal heel makkelijk, maar in de praktijk blijkt dat toch net wat moeilijker.

Neem bijvoorbeeld 2019 en 2020. Er zijn genoeg grondstoffen die vakkundig in elkaar zijn getrapt door de markt. Grondstoffen die nu ongetwijfeld hun ‘boom’ fase alweer een tijdje achter de rug hebben.

Kijk maar eens naar een paar van deze grafieken:

Natural gas

Zuiker

Uranium

Dat betekent natuurlijk niet dat ik nu zou aanraden om all-in te gaan op deze grondstoffen. Maar het zijn wel grondstoffen die ik zelf in de gaten houd voor 2020. Sof-commodities zoals suiker en in zekere mate ook lumber, hebben mijn interesse. Maar ook in de staalsector zie ik veel kansen.

En daarover gesproken…

Grondstoffen voor 2020 – het alternatief

Als je in grondstoffen wilt beleggen maar niet direct de nadelige boom en bust clyclus wilt ervaren, kan je altijd beleggen in de grote jongens. Denk aan Shell en Exxon voor olie en Barrick Gold of AngloGold voor goud. Dit zijn bedrijven die al decennia meedraaien en veel beter bestand zijn tegen de schokken op de markt.

Maar een andere manier – en die heeft momenteel mijn voorkeur – is door te kijken naar energiebedrijven. Ze zijn nauw verbonden met de grondstofsector, maar de energiesector handelt momenteel aan een veel grotere discount.

Kijk maar eens naar onderstaande afbeelding:

Wat je hier ziet is grofweg de aandelen (sectoren) die in een cyclus goed presteren. Aan het begin van een nieuwe opwaartse cyclus, heb je altijd financials die het goed doen. Ze merken als eerste de aantrekkende economie.

Maar pas veel later in de cyclus, krijg je grondstoffen en energieaandelen die beter gaan presteren. En op het moment dat de hausse in die aandelen is geweest, vloeit dit meestal over in een wat meer neerwaartse markt waarin defensieve aandelen het goed doen.

Klinkt logisch ergens, toch? Op het moment dat de bullmarket lang duurt en beleggers steeds meer vertrouwen krijgen, gaan ze naar het meer risicovollere stuk op de beurs kijken en kom je uit bij de hele cyclische bedrijven. Grondstoffen en energie.

Op het moment dat die aandelen zijn geweest, verschuift iedereen weer naar de andere kant van het spectrum: defensieve bedrijven.

Energieaandelen zijn enorm aantrekkelijk gewaardeerd

Goed, houd dit even in het achterhoofd en kijk dan naar onderstaande grafiek:

Deze grafiek geeft de waardering van energieaandelen aan versus de brede markt (in dit geval de S&P 500) door te kijken naar de XLE(Energie ETF) afgezet tegen de SPY (S&P 500).

Wat je hier ziet: energieaandelen zijn nog nooit zo goedkoop geweest als vandaag de dag. En daar kan in 2020 weleens een enorme inhaalslag komen.