Beleggen Uranium (kernenergie): hoe doe je dat?

Wat is uranium?

Uranium is een radioactief metaal. Na raffinage ziet uranium er zilverwit uit en is het iets zachter als staal. Verder heeft uranium een nog hogere dichtheid als lood. Zo is het 65% dichter.

Goed om te weten is dat de grondstof uranium uit twee bestanddelen bestaat: 238U en 235U.

Natuurlijk uranium bevat voor het grootste gedeelte 238U en een klein gedeelte 235U. Men kan uranium echter verrijken.

Wanneer men uranium verrijkt zal het gedeelte 238U lager zijn dan bij natuurlijk uranium en zal het gedeelte 235U hoger zijn dan bij natuurlijk uranium. Verrijkt uranium is radioactiever en wordt daarom gebruikt voor kernenergie en kernwapens.

Uranium zal niet meteen als een grondstof voor de toekomst klinken. In het Westen bouwen we onze kernreactoren immers af, maar in opkomende economieën, zoals India en China, neemt de vraag naar uranium toe.

Daarom kan een belegging in uranium interessant zijn. Tenminste, als men weet hoe men dit moet doen.

Waar wordt uranium voor gebruikt?

Omdat uranium een radioactief metaal is, wordt het gebruikt in kernreactoren om energie op te wekken. Het wordt daarom ook gebruikt voor kernwapens voor defensie.

Het verrijkte uranium wordt in de kernindustrie gebruikt. Zo zullen energieproducenten verrijkt uranium vragen en geen natuurlijk uranium.

Naast de opwekking van energie en kernwapens wordt uranium gebruikt voor het dienen als contragewicht voor vliegtuigen, dient het als bescherming tegen ioniserende straling en het wordt gebruikt als pantser voor bepaalde tanks.

Bij deze toepassingsgebieden wordt verarmd uranium gebruikt. Verarmd uranium is een bijproduct van verrijkt uranium en het is bijna niet radioactief. Daarnaast heeft dit verarmde uranium een zeer hoge dichtheid. Daarom wordt het gebruikt als contragewicht.

Waar wordt uranium gevonden?

Het grootste gedeelte uranium wordt in Kazachstan, Canada en Australië gevonden. Deze landen zijn samen goed voor tweederde van de totale wereldwijde jaarlijkse productie.

Kazachstan produceert jaarlijks zo’n 25.000 ton, Canada produceert jaarlijks zo’n 14.000 ton en Australië produceert jaarlijks zo’n 6.000 ton. Deze cijfers zijn over 2016. Verder zijn er nog een aantal landen die uranium produceren verdeeld over de wereld.

Uranium wordt namelijk op veel plekken in de wereld gevonden, echter is dit vaak in kleine hoeveelheden en daarom niet winstgevend om te winnen. De totale wereldwijde productie in 2016 was 62.366 ton. Dit aantal ligt echter hoger in 2018.

De manier waarop uranium wordt gewonnen is ook verandert. In 1990 werd nog meer dan de helft van al het geproduceerde uranium gewonnenen in ondergrondse mijnen.

Nu wordt uranium steeds meer gewonnen door middel van de ISL mijn methode.

Bij deze methode worden er kort door de bocht buizen in de grond geboord tot aan het uranium. Vervolgens komt het uranium door deze buizen omhoog. Dit zou efficiënter moeten werken dan ondergrondse mijnen.

Welke landen hebben uranium nodig?

Veruit de grootste vraag naar uranium komt van kernreactoren die uranium nodig hebben om energie op te wekken. Landen die draaien op kernenergie hebben daarom uranium nodig.

In de Verenigde Staten, Japan en Europa is lang gebruikt gemaakt van kernenergie. Echter stoppen veel Westerse landen met kernenergie, omdat het desastreuze gevolgen kan hebben. Bijvoorbeeld de kernramp in Japan. Ondanks deze kernramp is Japan nog steeds goed voor 10% van de wereldwijde vraag.

Landen die nog wel inzetten op kernenergie zijn Rusland, China en India. In de opkomende economieën van China en India wordt een groei verwacht in de vraag naar uranium. Zo zijn er vandaag de dag bijna 60 nieuwe kerncentrales in aanbouw in China. De vraag naar uranium zal daarom minimaal gelijk blijven in het meest conservatieve scenario.

Hoe groot is de totale markt?

Er is ongeveer een jaarlijkse wereldwijde vraag van 80.000 ton uranium. Zo’n 90% wordt gebruikt voor kernenergie. Er wordt dus meer gevraagd dan dat er wordt geproduceerd.

Er is echter geen uranium tekort in de wereld, want er is veel aanbod op de markt gekomen.

Hoe dat precies zit?

De uraniummarkt werkt in tegenstelling tot andere markten met veel langetermijncontracten. Producenten van kernenergie sluiten contracten af met uraniumproducenten om de toevoer van uranium veilig te stellen. Dit heeft een grote invloed op de toekomstige vraag en aanbod en dus prijs van uranium.

Het aanbod van uranium zou de vraag naar uranium nog lang bij kunnen houden. Zo werden de wereldwijde uranium reserves op zo’n 5,7 miljoen ton geschat in 2015. De landen met de grootste reserves zijn: Australië met 1,6 miljoen ton, Kazachstan met 745.000 ton, Canada met 509.000 ton en Rusland met 507.000 ton.

Er is dus genoeg aanbod, maar er wordt simpelweg niet voldoende geproduceerd

Wat zijn de verwachtingen voor vraag en aanbod?

90% procent van de uraniummarkt draait om kerncentrales. Een groot deel van de uraniummarkt bestaat uit lagentermijn contracten tussen de uraniumproducenten en de energieleveranciers.

Dit heeft als gevolg dat er in de spotmarkt eigenlijk vrij weinig gebeurt. De spotmarkt wordt eigenlijk alleen gebruikt voor onvoorziene gebeurtenissen. Bijvoorbeeld wanneer een kerncentrale het begeeft en de leverancier van deze met een grote voorraad uranium blijft zitten. Dan verkoopt deze leverancier het uranium via de spotmarkt

Veel van deze lagetermijn contracten lopen rond deze tijd (2018) af. Dit heeft als gevolg dat energieleveranciers niet meer verzekerd zijn van uranium.

Echter kunnen de energieleveranciers het goedkoper op de spotmarkt kopen.

Dat lijkt een mooie situatie. Maar natuurlijk zullen de uraniumproducenten hier een stokje voor steken. Zo gaan de grootste producenten van uranium minder produceren wat voor opwaartse prijsdruk zorgt (precies hetgeen dat we hierboven hebben beschreven).

Verder hebben deze producenten een andere truc om de prijs hoger te krijgen.

De grootste uraniumproducent Kazatomprom uit Kazachstan heeft een Zwitserse dochteronderneming. Deze dochteronderneming koopt het uranium van Kazatomprom op de spotmarkt voor een lage prijs. Naast Kazatomprom doen nog een aantal uraniumproducenten dit.

Dit heeft als gevolg dat de spotmarkt van uranium droog komt te liggen. Er is dus zeer weinig aanbod. De vraag blijft hierdoor wel gelijk. Dit heeft als gevolg dat de spot prijs van uranium gaat stijgen.

Zo kunnen de uraniumproducenten weer nieuwe langetermijncontracten afsluiten tegen een hogere prijs. Langetermijncontracten worden namelijk gesloten op basis van de spot prijs op het einde van de maand.

De aanbieders van uranium zijn dus bereid om slimme trucs toe te passen, zodat ze een hogere uraniumprijs ontvangen.

Over de vraagkant van uranium is men vaak negatief. Veel westerse landen sluiten immers hun kerncentrales. Echter komt er voor elke gesloten kerncentrale in het Westen minstens een nieuwe kerncentrale terug in het Oosten.

De stijging in de vraag naar uranium wordt momenteel door China getrokken. Momenteel zijn er 37 kerncentrales die draaien en er zijn er 57 in aanbouw. Verder zijn er nog plannen voor 329 nieuwe kerncentrales. In 2030 moeten er in totaal 423 kerncentrales zijn.

Daarnaast wordt uit India veel vraag verwacht, omdat het land enorm hard groeit en het land is al zeer vervuild. Kernenergie is hier een oplossing.

Hoe is de prijsontwikkeling in de afgelopen 3 jaar geweest?

Voor uranium zijn er eigenlijk 2 verschillende prijzen. De uranium spot prijs en de uranium lagentermijn prijs. De langetermijn prijs is een gemiddelde prijs in de langetermijncontracten tussen de energieleveranciers en de uraniumproducenten.

Sinds eind 2007 ligt de uranium lagentermijn prijs structureel hoger dan de spot prijs. Energieleveranciers kunnen dus goedkoper kopen op de spotmarkt. Echter verkiezen de energieleveranciers zekerheid en een hogere prijs boven onzekerheid en een lagere prijs.

Ook zit uranium in een dalende trend sinds eind 2007. Mede het gevolg van de financiële crisis waardoor de wereldwijde vraag naar energie terugviel en wereldwijde overproductie.

Verder is dit ook het gevolg van het beleid van veel westerse landen die minder afhankelijk willen zijn van kernenergie, omdat kernenergie desastreuze gevolgen kan hebben. Deze weggevallen vraag werd in de afgelopen jaren nog niet gecompenseerd door landen als China.

Als naar de afgelopen maanden kijken zien we dat de uraniumprijs het goed doet. Een winst van 18,4%. Deze is waarschijnlijk het gevolg van de uraniumproducenten die de spotmarkt ‘droogleggen’.

Hoe investeer ik in uranium?

Wanneer men in uranium wilt beleggen kan men ETF’s (Exchange Traded Funds) kopen. Daarbij is de URA ETF de bekendste. Deze uranium ETF werkt echter iets anders dan een ETF op goud. Een ETF op uranium volgt namelijk een mandje van uraniumproducerende bedrijven en het volgt dus niet de marktprijs van uranium.

Op deze manier diversifieert men het onsystematische risico van bedrijven weg. Dit wil zeggen dat men niet afhankelijk is van een fout van het management van een bepaald bedrijf of ander nieuws dat een bedrijf specifiek aangaat.

Op deze manier heeft men een één-op-één blootstelling aan de prijs van de grondstof. Daarom is een ETF een ideaal instrument, wanneer men in een grondstof wilt beleggen.

Echter is het vanaf 2 januari 2018 (tijdelijk) niet meer mogelijk om in bepaalde ETF’s te beleggen. Dit is het gevolg van de Europese MiFID II wetgeving. Deze wet wil de kopers van ETF’s en dergelijke financiële producten beter beschermen.

De partijen die ETF’s uitgeven moeten vanaf 2 januari 2018 de informatie rond de ETF in de taal van de koper uitgeven. Veel uitgevers kiezen ervoor om informatie over ETF’s slechts in het Engels aan te bieden. Wanneer informatie over ETF’s in het Nederlands wordt aangeboden, kunnen wij als Nederlandse consument weer ETF’s kopen.

Naast een ETF kan men ook long gaan op uranium futures en zo profiteren van de koersstijging. 

Men kan ook beleggen in uranium aandelen, door aandelen te kopen van uranium producenten. Er zijn veel bedrijven die zich richten op de uranium mijnbouw. Zeer grote bedrijven tot kleinere bedrijven.

— 3 uranium aandelen met minstens 50% stijgingspotentieel —

Een voorbeeld van een grote uraniumproducent is het Canadese Cameco. Dit is de op een na grootste uraniumproducent van de wereld. Wanneer men in uranium wilt beleggen, kan dit bedrijf als goede en veilige keuze worden gezien. Een keerzijde van het feit dat Cameco een van de grootste uraniumproducenten is, is dat het minder produceert om uranium schaars te houden. Minder productie betekent minder winst.

Daarom gaat onze voorkeur uit naar small caps die profiteren van de productie verminderingen van de grote jongens. Deze bedrijven zijn risicovol, maar hebben ook meer opwaarts potentieel. Een nadeel is dat men erg afhankelijk is van het management en dat het vaak onduidelijk is hoe het management presteert. Het is daarom de kunst om de juiste small caps te kiezen.

Waar begin ik met investeren?

Om te kunnen beleggen zal men een account aan moeten maken bij een broker. Een broker is een tussenpersoon die de handel in aandelen of andere financiële producten mogelijk maakt. Door een broker hoeft men niet meer perse via de bank te beleggen. Dit brengt enkele voordelen met zich mee. Bijvoorbeeld dat het beleggen via een broker minder kosten met zich meebrengt dan beleggen via de bank.

Lage kosten is een van de belangrijkste aspecten die een broker kan bieden. Elke euro die aan transactiekosten opgaat kan immers niet belegt worden. Wees daarom zuinig met transactiekosten.

De twee grootste brokers in Nederland zijn DeGiro en BinckBank. BinckBank heeft als voordeel dat het gebruiksvriendelijk is en dat men gratis transactietegoed krijgt wanneer men een account opent.

Echter biedt DeGiro veruit de laagste transactiekosten. De transactiekosten bij DeGiro zijn ongeveer 70 tot 90% lager dan de gemiddelde kosten van brokers. DeGiro is daarom een ideale partner voor de langere termijn.